مکان: تهران- ایران
کاربری: مجموعه فرهنگی
کارفرما: شرکت نوسازی اراضی عباس‌آباد
زیربنا: 7000 متر مربع
مشاور: شاخه تجربی معماری کلانشهر
وضعیت: طراحی کانسپت
سال: 1393
مبانی طراحی:
در میان گستره فرم‌ها در معماری، فرم‌های ساده اولیه هندسی، به دلیل وجود همزمان سادگی، منطقی و خلاقانه بودن و جسارت، از جایگاه خاصی برخوردارند. مکعب بعد از کره کامل ترین حجم هندسی است. این شکل اقلیدسی به عنوان یک حجم پایه هندسی همواره نماد مناسبی برای نمایش نمادین" آنچه مصنوع است" می‌باشد. کمال‌گرایی و هندسه خدشه‌ناپذیر مکعب، در کنار سادگی بی‌نظیر آن ترکیب خاصی را برای معناگرایان می‌‌سازد، که آنرا با مفهوم معماری به خوبی هم‌نوا می‌نماید. جدیت جاری در مفهوم معماری، عام‌گرایی و تلاقی جدایی ناپذیرش با جامعه با وجود ظرافت پنهانش به عنوان هنر، آن را دچار دوگانگی استعاری میان خاص و عام می‌کند. این دوگانگی در لایه‌های مختلف معماری نیز به درک‌های متفاوت از آن می‌انجامد. درک‌هایی که در زوایای مختلف نگرش به آن متفاوت می‌شود، تغییر می‌کند و کامل می‌شود. وجود دو مکعب درون هم در این پروژه، پوسته‌های مختلف معنایی را در مفهوم معماری بازنمایی می‌کند. پوسته شفاف بیرون در مواجهه با هسته عملکردی میانی و سیالیت ناظران در میان این دو می‌تواند نماد مناسبی از آنچه به نام "درک معماری در جامعه " نامیده می‌شود باشد.
فرم و عملکرد همواره موضوعات جذابی برای مجادله تئوری میان معماران بوده‌اند و همواره به عنوان پایه‌های تعریفی معماری خود را مطرح کرده‌اند. در طراحی خانه معمار، عملکرد (function ) نیز مانند فرم (form ) مورد نگرشی نو قرار می‌گیرد. از این رو در برنامه‌ریزی عملکردی این پروژه، عملکردها همگی، به صورت نوین هویتی جدید یافته‌اند.منظور از این هویت جدید تعریف گونه‌ای جدید از عملکردهای ترکیبی، برای نیل به تنوع در فضای استفاده‌کنندگان از مجموعه می‌باشد. این تنوع عملکردی می‌تواند با نو بودن و یا غریب بودن باعث ایجاد حس اشتیاق در مخاطبان شود و نهایتا آن‌ها را به حضور در فضا تشویق نماید. در تعریف این عملکردها تلاش شده بر جنبه سادگی و ایجاد حس فضای جمعی تاکید شود، تا علاوه بر ایجاد جذابیت حس امنیت را نیز به مخاطبان انتقال دهد.
